Sernik dla zuchwałych

- A zobacz, co jest na Polsacie...

- A był u was Mikołaj?

- No, jeszcze tego sernika cioci Krysi i koniec...

- To co, po maluchu! Pod te święta...


Takie i inne teksty rozchodziły się echem po polskich metropoliach, miastach, osadach, wsiach i siołach przez ostatnie kilka dni.

Człowiek czeka na te święta, od listopada gania za prezentami, okna myje, dywany trzepie itd. itd. A wszystko, żeby potem przez trzy dni napchać się śledziami, kiełbachą i sernikiem.
No, może nie tylko po to.

Przed samymi świętami najbardziej lubię dwie sprawy. Kupowanie prezentów i przygotowywanie jedzonka.

W ubiegłym roku szpanowałem na fejsie patriotycznym orłem. W tym roku, przygotowałem coś bardziej komercyjnego.

 

No dobra, między Bogiem a prawdą to ciasto (sernik) przygotowała żona. Ja byłem odpowiedzialny za dekorację. Sam sernik robi się 15 minut a ambrozja smakuje przy nim jak przypalona kasza gryczana. Starczy że powiem, że w sprawę zamieszane są ciasteczka i biała czekolada.

Osobie, która jako pierwsza odgadnie jaką scenę przedstawia "to dzieło sztuki" - prześlę przepis na sernik. 

:)

Rzecz jasna, osoby które osiągnęły Nirwanę próbując tego cuda są niestety wyłączone z zawodów...

Podarki

 

Z prezentami nie jest łatwo. Dostajesz bracie np. depilator do swetrów i nie wiesz co z tym fantem zrobić. 

Chyba najprostszym sposobem nie zrobienia komuś beznadziejnego podarunku, jest... spytanie. 

Niekoniecznie wprost: "Mamo, to wolisz garnek czy krem na zmarszczki?". 

Można np. poprosić żeby delikwent napisał list do Mikołaja. A co, sprawdza się u dzieci przecież. 

No, może być nawet mail do Mikołaja. 20 minut pisania, kilka zdań - a zaoszczędzi masę miejsca w szufladach!

Przed ołtarzykiem

Lekturą obowiązkową w każdym polskim domu w czasie świąt jest Tele Tydzień. 

Można sarkać, że w święta ludzie siedzą za stołami albo leżą przed telewizorami. 

A mi się to podoba. 

Oczywiście, nie 24 h/dobę. Ale wspólne obejrzenie jakiegoś dobrego filmu jest czasem lepsze niż obgadywanie kolejnej ciotki albo wrzucanie na FB głupawych fotek z podpisem "Świątecznie". Że nie wspomnę o kabaretach. Coraz słabszych wprawdzie, ale przy świętach zawsze puszczą jakieś lepsze grupy. I jest świątecznie.

W drogę

Po ostatnich świętach przyszła do mnie pewna refleksja. 

Oto najadłeś się do syta, auto wypucowane a dzieci w nowych swetrach - pora odwiedzić wujka i ciotkę. 

Pół biedy, kiedy widujesz się z nimi raz na jakiś czas.

Ale przeważnie jeździsz do nich dwa razy do roku. 

Przyjeżdżasz, kto kawę kto herbatę, a jakie ciasta piekłaś, a jak babcia.... i tu się kończą tematy do rozmowy. 

Dobra, ja tego problemu nie mam, ale potrafię sobie wyobrazić czyjś dyskomfort na myśl o spędzeniu popołudnia z - spójrzmy prawdzie w oczy - obcymi ludźmi przy jednym stole. 

Bo przecież nie wiedziałeś, że ciocia już 3 razy zmieniła pracę, wujek wyjechał do Iraku, babcia przeszła na buddyzm a siostrzenica zaczęła trenować synchroniczne skoki do wody. No obcy ludzie po prostu. 

A po świętach spotykasz się ze znajomymi i wreszcie możesz pogadać! 

 

I co na to poradzić? 

Można przestać zawracać sobie głowę rodziną, postawić kreskę na dziadku i zapomnieć o istnieniu wuja.

Albo.
Częściej niż raz w roku spakować tyłek w troki i odwiedzić starą narzekającą ciotuchnę, wypić winko z gastrycznie-ułomną babcią i poukładać klocki z rozpieszczonymi siostrzeńcami.

Po co?

Bo w tych Świętach chodzi nie tylko o zdalnie sterowane auto i bigos, ale właśnie o rodzinę. 

Jaka by ona nie była.